ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ι. ΚΑΡΑΜΒΑΛΗΣ/ « Ένα μικρό θολό φιλιστρίνι στον ολόφωτο πλου του Κώστα Ευαγγελάτου»/ « …το κορμί μου σαν σφάγιο την ανάσα του δίνει»…/----- Μια διαδρομή πολλών χρόνων στην ποίηση δεν είναι βέβαια ένα μικρό γεγονός, συνιστά αντίθετα μιαν υπεύθυνη αξονική τομογραφία ποικίλων ροπών, ροών, τάσεων, εντάσεων, του ίδιου του ποιητικού λόγου και συνακόλουθα της εκφραστικής του.. Ένα συναξάρι, σημείο συνάντησης στον βωμό του γνήσιου ποιητικού πάθους ή της «ιεράς μανίας» κατά Πλάτωνα, αυτής που κατορθώνει να αποκρυσταλλώνει και να δίνει μορφή και ανάσα στην σμίλη, το κοφτερό εργαλείο του ποιητή και του καλλιτέχνη για να κατεργαστεί στο εργαστήρι της ψυχής του το μοναχικό και απαραβίαστο, το λίθο, το μάρμαρο, το ξύλο, το μέταλλο τούτης της περιπέτειας της ανθρώπινης, που ονομάζουμε ΖΩΗ. Ο Κώστας Ευαγγελάτος πότε με την ποίηση, πότε με το χρώμα εκπυρσοκροτεί με της ψυχής του το σώμα, και το αίμα, με τη « γεωγραφία των αισθήσεων, τη γεωμετρία της φαντασίας», διαιωνίζοντας στην...